نقش و جایگاه هویت ایرانی در تحقق جامعه مدنی در ایران معاصر (1385-1285)

جامعه مدنی مفهومی است که با اصولی نظیر حکومت براساس قانون، توزیع قدرت، حاکمیت ملی، مشروعیت و آزادی های متعارف سرو کار دارد. دریک عبارت ساده، جامعه مدنی وسیله ای است برای ارتباط، ارتباط میان دولت، مردم و انسان ها. هرچندکه در عمل مرز میان دولت، جامعه مدنی، خانواده و بازار پیچیده، نامشخص و محل مناقشه است. جامعه مدنی در سیر تکاملی خود با برخی بحرانها مواجه است. بحران هویت، مشارکت ، مشروعیت، توزیع مهم ترین این بحرانها هستند. یکی از مسائل پر اهمیت هویت است. قرن بیستم و یکم قرنی است که به قرن شگفتی لقب گرفته است. قرن بیستم و یکم، عرصه و سلطه ارتباطات، تکنولوژی، فن آوری و سایر علوم به حساب می آید. قرنی که به رسانه ها، ماهواره ها و دنیای مجازی مجهز است. قرنی که در آن هویت تعریفی گنگ و ابهام آلود به خود گرفته و شاید نتوانیم مرزی محدود برای آن متصور شویم .در چنین فضای ،هویت چه نوع رابطه ای با مفاهیمی چون سنت و مدرنیته، دموکراسی و جامعه مدنی خواهد داشت؟ ایا عناصر و مولفه و شاخصه های هویت هر ملتی در بستر و زمینه سازی، تعدیل و نهادینه این مفاهیم نقش و جایگاهی دارند؟ ایا جامعه مدنی مفهومی غربی است و تنها با هویت غربی سازگار است؟ ایا هویت شرقی با مفهوم جامعه مدنی سازگاری دارد؟ و هویت ایرانی می تواند نقش و جایگاهی در تحقق و یا عدم تحقق جامعه مدنی داشته باشد؟ قصد نگارنده بر این است که نقش و جایگاه هویت ایرانی را در احقاق جامعه مدنی پیدایی کند و از طرفی به فرضیات خود که قیاس و ارزیابی مولفه ها و شاخصه های هویت ایرانی با مولفه ها و شاخصه های جامعه مدنی است، جامه عمل بپوشاند. لذا در این پژوهش متغیر مستقل را جامعه مدنی و متغیر وابسته را هویت ایرانی قرار خواهیم داد .